Arka Uç Web Geliştirmeye Giriş
Bu bölümde sizinle birlikte bir arka uç web geliştirme kavramını inceleyeceğiz.
Ön uç ve arka uç kavramları, bir önceki bölümde detaylı olarak incelediğimiz istemci ve sunucu taraflı unsurları birbirinden ayırmak için geliştirilmiştir. Ön uç web geliştirme; sayfa içeriği, yerleşim düzeni, menüler ve formlar gibi istemci tarafında gerçekleştirilen işlemlere odaklanırken, arka uç web geliştirme; veritabanları, dosya işlemleri, e-posta gönderimi vb. sunucu tarafında gerçekleştirilen işlemlere odaklanır. Bu kavramlar çoğu zaman, istemci taraflı ve sunucu taraflı şekillinde de kullanılır.
Arka uç web geliştirme özellikle, veritabanı bağlantısı, oturum yönetimi ve dosya işlemleri gerektiren dinamik içeriğe sahip uygulamalar hayata geçirmek için tercih edilir. Arka uç web geliştirmenin en önemli yararı, web sitesinin içeriğinde kullanıcı bazlı uyarlamalar yapılabilmesine olanak sağlamasıdır. Dinamik web uygulamaları, kullanıcı tercihlerine ve alışkanlıklarına göre içeriği ve işlevselliği yönetebilir. Örneğin, bir e-ticaret uygulamasında kredi kartı bilgileri güvenli bir şekilde depolanarak sonraki ödemelerde kullanıcıların daha hızlı işlem yapılabilmeleri sağlanabilir.
Yukarıdaki şekil, dinamik bir web sitesinin temel mimarisini yansıtmaktadır. Bir önceki bölümde de incelediğimiz gibi; istemciler sunucuya HTTP istekleri gönderir, sunucu istekleri işler ve uygun HTTP yanıtlarını döndürür.
Sunucuda barındırılan statik kaynak (css, javascript, resim, dosya vb.) isteklerinde, doğrudan ilgili kaynak istemciye döndürülür. Dinamik kaynak isteklerinde ise işler biraz karmaşıklaşır: İstek (2) sunucuda barındırılan web uygulamasına iletilir. Sunucu gelen isteği yorumlar, veritabanından (3) gerekli verileri alır, istenilen formatta işler, HTML şablonlarıyla (4) biçimlendirir ve nihayi HTML kodlarını içeren bir yanıtı (5 ve 6) istemciye döndürür.